غول افسردگی در کمین همۀ ماست
ما انسانها به عنوان موجوداتی رازدار همیشه موضوعی برای مخفی کردن داریم.اما توجه نکردن به این مسئله و مخفی کردن احساسات، سبب ایجاد افسردگی می شود.
هیولایی که به این سادگی‌ها دست از سر ما برنمی‌دارد.
ما نیازمند برقراری ارتباط با جهان پیرامون خود هستیم
ما خود را موجوداتی اجتماعی می‌دانیم که برای رفع نیازمان به برقراری ارتباط، از کلمات بهره می‌بریم.
کلمات همان چیزهایی هستند که می‌توانند ما را در مبارزه با غول افسردگی یاری دهند.
این کلمات اغلب به دو صورت قدرت‌نمایی می‌کنند: حرف زدن و نوشتن.
اما مشکل گاهی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست چون ما خودمان هم نمی‌دانیم درونمان چه می‌گذرد.
نوشتن راهی است برای کنکاش درون تا بفهمیم واقعاً در هزارتوی درونمان چه خبر است!
وقتی می‌نویسیم و آنچه را ذهن به خوردمان می‌دهد، بر دوش کلمات، روی کاغذ می‌آوریم، فوران احساسات فروخوردۀ درونی را شاهد خواهیم بود.
احساساتی که اغلب خیال نمی‌کردیم درونمان جا خوش کرده‌اند. احساسات تلمبار شده‌ای که آنقدر مانده‌اند که مثل یک زخمِ عفونت کرده وجومان را به تباهی کشانده‌اند.
با نوشتن می‌توانیم درمان شویم و همۀ ما به این درمان محتاجیم
شناخت و درمان افسردگی مقوله‌ای است که موضوع تحقیقات و پژوهش‌های روانشناسان زیادی شده.
جیمز پنه بیکر به عنوان یکی از پژوهشگران و روانشناسان فعال در این عرصه، دربارۀ نوشتاردرمانی آزمایشات زیادی انجام داده و اثر معجزه آسای نوشتن بر روی کاهش دردهای جسمی و روحی را اثبات کرده.
او در کتاب «نیروی التیام بخش نوشتن» فرآیندهایی را که طی پژوهش و تحقیقاتش به کاربرده به تفصیل و با زبانی گویا مطرح می‌کند و طی تمریناتی برای خواننده، این پروسه را شرح می‌دهد تا همگان از این روند برای التیام دردهای خود بهره‌مند شوند.
تا زمانی که می‌توانیم بنویسیم سلاحی داریم که در مقابل هیولای افسردگی از ما محافظت می‌کند.
پس بیایید تازمانی که از موهبت نوشتن برخورداریم، حرف دلمان را نگه نداریم.